Stage
Door: Sven van den Berg
Blijf op de hoogte en volg Sven
23 Januari 2013 | Suriname, Paramaribo
Mijn eerste week stage in klas 1 (groep 3) op de St. Aloysiusschool zit erop! Het waren drie verbazingwekkende dagen. Heel erg wennen aan het Surinaamse onderwijs! Een kleine samenvatting…
De eerste dag was ik om kwart voor 7:45 op school, zoals aangegeven door het schoolhoofd. Mijn mentor kwam pas tegen 8:00, wanneer de school gaat beginnen. Bij de eerste bel verzamelen alle klassen zich in rijen op het plein voor de ‘vlaggenparade’. Hierbij wordt de Surinaamse vlag gehesen en het volkslied gezongen. Het eerste deel van het volkslied (in het Nederlands) kon ik al meezingen. Op het tweede deel (Sranan Tongo) moet ik nog even oefenen. Na het zingen werd er door een leerkracht een Bijbelverhaal verteld en werd er met de hele school gebeden. Het is namelijk een Katholieke school. Na de ochtendceremonie gingen alle kinderen terug naar de klas. In rijen voor de klas mochten eerst de meisjes naar binnen en daarna de jongens. Bij binnenkomst ging de Juf eerst eens rustig haar tas uitpakken en nam daarvoor de tijd. Hierna werd ik voorgesteld aan de kinderen. Ik schreef mijn naam op het bord omdat het voor de kinderen natuurlijk best een lastige naam was. Om 8:30 kwam de godsdienstlerares. Ze hebben voor heel veel vakken een vakleerkracht; godsdienst, muziek, beeldende vorming een gym. Ondertussen ging mijn mentor naar het schoolhoofd. Het schoolhoofd staat hier hoog in aanzien en bepaalt zo’n beetje alles wat er op de school gebeurt. Nadat de godsdienstjuf om 9:00 klaar was zei ze: ‘Draaien jullie je stoeltjes maar om en luister maar naar de meester’. Mijn mentor was nog niet terug, dus ik ben maar een rondje namen van de kinderen gaan doen, wat al behoorlijk lastig was! Toen na tien minuten mijn mentor nog niet terug was ben ik maar met de kinderen gaan lezen. Ze hadden de boekjes uitgedeeld en toen we net 5 minuten bezig waren werd bijna de hele klas weggeroepen om hun vaccinaties te halen. Met nog zes kinderen was er ook niet veel meer te doen. Toen de kinderen weer begonnen binnen te druppelen ben ik nog maar begonnen met wat voorlezen. En om 9:30 kwam mijn mentor weer terug en nam de les over. Het was allemaal heel gewoon.
Dingen die me opvallen zijn dat de leerkrachten de kinderen maar heel weinig complimenteren. Vaak worden ze op de dingen gewezen die ze niet goed doen, en positieve stimulans is er bijna niet. Ook moeten de kinderen heel vaak en lang wachten. Vandaag bijvoorbeeld. Om 12:15 waren de kinderen terug van muziekles. De juf zat achter haar bureau en was bezig met wat nakijkwerk. Ik stelde voor om twee groepjes te verwisselen omdat er wat zwakke kinderen achterin de klas zaten. Daar was ze het ook wel mee eens. In ongeveer een kwartier zijn de groepjes verwisseld en voor de rest van de tijd hebben de kinderen helemaal niets gedaan. Ze hebben drie kwartier alleen maar aan hun tafel gezeten. Ze hebben ook geen leesboekje of tekenboekje waardoor ze (heel logisch) al snel gaan vervelen en met andere kinderen gaan klieren of door de klas lopen. Af en toe roept de leerkracht ze dan tot orde en zegt dat ze zoveel lawaai maken. Vind je het gek?!…..
De kinderen zijn wel vaker niets aan het doen en aan het wachten. Dan is de leerkracht bijvoorbeeld gewoon aan het nakijken. Heel vreemd. Zeker als je weet dat sommige kinderen die tijd veel beter kunnen besteden!
Ook als de kinderen zelfstandig aan het werk zijn zit de juf vaak aan het bureau en loopt zelden rond. Een gemiste kans om de kinderen te kunnen helpen en controleren.
Dinsdag heb ik tijdens de gymles even met mijn mentor kunnen praten en wat dingen kunnen vertellen over het Nederlandse onderwijs. Ik heb ze verteld over de Nederlandse schooltijden en heb geprobeerd om uit te leggen wat een digibord is. Dat is volgens mij nog niet helemaal doorgekomen… Daarom wil ik binnenkort graag wat foto’s laten zien zodat ze ook een beetje een indruk heeft van het Nederlandse onderwijs, en kan zien hoe “rijk” we eigenlijk wel niet zijn. Want dat besef ik me nu wel heel goed!
Ik heb natuurlijk niet alleen maar negatieve ervaringen! De kinderen zijn ontzettend schattig en willen ontzettend graag leren en hun best doen. Dat kun je zien als je ze eens complimenteert, dat zijn ze ook niet gewend. De tweede dag kwamen er ook gelijk kinderen op me af om me een knuffel te geven. Dat doen ze normaal niet bij hun leerkrachten, dus dat is wel een goed teken!
Ik heb er wel veel zin in om volgende week een lesje te gaan geven! Ik kan dan echt mijn eigen manier uitproberen en laten zien. Het waren drie dagen vol nieuwe indrukken!
Nu… Weekend!!!! Wat een luizenleven :)
Morgen gaan we een dagje naar het winkelcentrum, ik ben benieuwd!
De eerste dag was ik om kwart voor 7:45 op school, zoals aangegeven door het schoolhoofd. Mijn mentor kwam pas tegen 8:00, wanneer de school gaat beginnen. Bij de eerste bel verzamelen alle klassen zich in rijen op het plein voor de ‘vlaggenparade’. Hierbij wordt de Surinaamse vlag gehesen en het volkslied gezongen. Het eerste deel van het volkslied (in het Nederlands) kon ik al meezingen. Op het tweede deel (Sranan Tongo) moet ik nog even oefenen. Na het zingen werd er door een leerkracht een Bijbelverhaal verteld en werd er met de hele school gebeden. Het is namelijk een Katholieke school. Na de ochtendceremonie gingen alle kinderen terug naar de klas. In rijen voor de klas mochten eerst de meisjes naar binnen en daarna de jongens. Bij binnenkomst ging de Juf eerst eens rustig haar tas uitpakken en nam daarvoor de tijd. Hierna werd ik voorgesteld aan de kinderen. Ik schreef mijn naam op het bord omdat het voor de kinderen natuurlijk best een lastige naam was. Om 8:30 kwam de godsdienstlerares. Ze hebben voor heel veel vakken een vakleerkracht; godsdienst, muziek, beeldende vorming een gym. Ondertussen ging mijn mentor naar het schoolhoofd. Het schoolhoofd staat hier hoog in aanzien en bepaalt zo’n beetje alles wat er op de school gebeurt. Nadat de godsdienstjuf om 9:00 klaar was zei ze: ‘Draaien jullie je stoeltjes maar om en luister maar naar de meester’. Mijn mentor was nog niet terug, dus ik ben maar een rondje namen van de kinderen gaan doen, wat al behoorlijk lastig was! Toen na tien minuten mijn mentor nog niet terug was ben ik maar met de kinderen gaan lezen. Ze hadden de boekjes uitgedeeld en toen we net 5 minuten bezig waren werd bijna de hele klas weggeroepen om hun vaccinaties te halen. Met nog zes kinderen was er ook niet veel meer te doen. Toen de kinderen weer begonnen binnen te druppelen ben ik nog maar begonnen met wat voorlezen. En om 9:30 kwam mijn mentor weer terug en nam de les over. Het was allemaal heel gewoon.
Dingen die me opvallen zijn dat de leerkrachten de kinderen maar heel weinig complimenteren. Vaak worden ze op de dingen gewezen die ze niet goed doen, en positieve stimulans is er bijna niet. Ook moeten de kinderen heel vaak en lang wachten. Vandaag bijvoorbeeld. Om 12:15 waren de kinderen terug van muziekles. De juf zat achter haar bureau en was bezig met wat nakijkwerk. Ik stelde voor om twee groepjes te verwisselen omdat er wat zwakke kinderen achterin de klas zaten. Daar was ze het ook wel mee eens. In ongeveer een kwartier zijn de groepjes verwisseld en voor de rest van de tijd hebben de kinderen helemaal niets gedaan. Ze hebben drie kwartier alleen maar aan hun tafel gezeten. Ze hebben ook geen leesboekje of tekenboekje waardoor ze (heel logisch) al snel gaan vervelen en met andere kinderen gaan klieren of door de klas lopen. Af en toe roept de leerkracht ze dan tot orde en zegt dat ze zoveel lawaai maken. Vind je het gek?!…..
De kinderen zijn wel vaker niets aan het doen en aan het wachten. Dan is de leerkracht bijvoorbeeld gewoon aan het nakijken. Heel vreemd. Zeker als je weet dat sommige kinderen die tijd veel beter kunnen besteden!
Ook als de kinderen zelfstandig aan het werk zijn zit de juf vaak aan het bureau en loopt zelden rond. Een gemiste kans om de kinderen te kunnen helpen en controleren.
Dinsdag heb ik tijdens de gymles even met mijn mentor kunnen praten en wat dingen kunnen vertellen over het Nederlandse onderwijs. Ik heb ze verteld over de Nederlandse schooltijden en heb geprobeerd om uit te leggen wat een digibord is. Dat is volgens mij nog niet helemaal doorgekomen… Daarom wil ik binnenkort graag wat foto’s laten zien zodat ze ook een beetje een indruk heeft van het Nederlandse onderwijs, en kan zien hoe “rijk” we eigenlijk wel niet zijn. Want dat besef ik me nu wel heel goed!
Ik heb natuurlijk niet alleen maar negatieve ervaringen! De kinderen zijn ontzettend schattig en willen ontzettend graag leren en hun best doen. Dat kun je zien als je ze eens complimenteert, dat zijn ze ook niet gewend. De tweede dag kwamen er ook gelijk kinderen op me af om me een knuffel te geven. Dat doen ze normaal niet bij hun leerkrachten, dus dat is wel een goed teken!
Ik heb er wel veel zin in om volgende week een lesje te gaan geven! Ik kan dan echt mijn eigen manier uitproberen en laten zien. Het waren drie dagen vol nieuwe indrukken!
Nu… Weekend!!!! Wat een luizenleven :)
Morgen gaan we een dagje naar het winkelcentrum, ik ben benieuwd!
-
23 Januari 2013 - 22:34
Ursula:
Wat een leuk verhaal weer! Wat een verschil met het Nederlandse onderwijs. Aandoenlijk dat die kindjes je al knuffelen. Ze zijn ook schattig op die leeftijd, met die grote bruine ogen die je doen smelten. Oh ja. Mike en Maaike hebben weer een zoontje gekregen. Hij heet Boaz Milan. Kijk weervuit naar je volgende verslag. Dikke kus en het gemis begint te komen hoor. Het gevoel dat je op vakantie bent is voorbij. X mama -
23 Januari 2013 - 23:10
Tessa :
Hej sven,
Wat leuk om te lezen dat het bij jou praktisch hetzelfde gaat als bij mij, hier op Curacao. De effectieve leertijd is vaak ver te zoeken.
Veel plezier.
Groetjes -
23 Januari 2013 - 23:19
Corry Van Doorn:
Ha die Sven,
Leuk om je verhaal te lezen!
Het zal wel heel erg wennen zijn, maar wel een unieke ervaring.
Goed om te lezen dat je wil laten zien dat het ook op een andere manier kan;)
Geniet ervan en ik hoop dat je er veel van opsteekt.
Groetjes Corry -
24 Januari 2013 - 21:20
Lylian:
Hoi Sven;
Heel herkenbaar allemaal, er is in die 10/11 jaar nog niets veranderd! Wat jij schetst zijn de verhalen van vrienden van onze dochter die ook stage liepen in het onderwijs, easy going, maar ook het feit dat ze het allemaal niet zo nauw nemen met de tijd...
In het ziekenhuis waar onze dochter werkte werd er ook een dagopening gehouden: in de gang, met z'n allen in 2 rijen langs de kant en met gebed en gezang. De dag voordat wij vertrokken waren we erbij en werd er ook voor onze behouden terugreis gebeden.
Een aanrader om te eten (zoveel jaar geleden) vonden wij "Dumpling", waar je allemaal kleine hapjes kunt bestellen.
Als je ooit een komkommer wil kopen, vergis je dan niet door sopropo te kopen... Lijkt op een gerimpelde komkommer maar erg bitter! Gevuld of door een gerecht juist wel lekker!
Leuk om je verslagen te lezen. ik kijk al weer uit naar de volgende. Groetjes, Lylian -
24 Januari 2013 - 22:33
Yoni:
Heeee Sven,
Wat je moeder ook al zegt wat moet het aandoenlijk zijn als ze je al willen knuffelen maar daar sta ik niet van te kijken hoor ;)......... Leuk weer om je verhaal te lezen en wat heb je dan eigenlijk al veel meegemaakt he. Leuke dingen gekocht in het centrum??
Tot je volgende verslag.
Liefs Yoon -
24 Januari 2013 - 23:31
Lia Van Bemmel:
Heej Sven
Wat een leuk verhaal!! En wat een indrukken zul je daar opdoen. Veel succes volgende week met je "eigen" les. Ik weet zeker dat t je gaat lukken!!
Groetjes Lia -
25 Januari 2013 - 16:31
Steffie:
Erg leuk Svennie!!
De verschillen met Nederland zijn groot, en dat lijkt me erg interessant.
Leer en geniet!
xxx Steffie -
25 Januari 2013 - 23:53
Rob:
Ha meester Sven,
Zo te lezen ligt er een enorme uitdaging en een enorm mooie kans voor jou! Straks kun jij in de klas die dingen doen zoals jij ze zou doen. Samen met jouw klasje ga je een er hele mooie en leerzame tijd van maken. Dat is zowel voor jou, als voor de kinderen, iets ontzettend bijzonders! Doe waar je goed in bent en geloof in jezelf. Ik heb namelijk alle vertrouwen in je!
Geniet en leer van elk moment. Go for it! :)
Tot snel :)
Dikke kus van mij!
Reageer op dit reisverslag
Je kunt nu ook Smileys gebruiken. Via de toolbar, toetsenbord of door eerst : te typen en dan een woord bijvoorbeeld :smiley
