Stage in het binnenland: Pikin Slee

Vorige week zondag ben ik samen met Dianne, Mireille, Mathias en Jelmer naar Pikin Slee gegaan om daar een week stage te lopen op een school in het binnenlandse dorp. Om negen uur ’s ochtends werden we opgehaald met het taxi-busje om naar Atjoni te rijden. Daar hebben we onze boodschappen voor die week, en zijn we met de boot in zo’n tweeënhalf uur naar Pikin Slee gevaren. We zouden daar verblijven in het huis van meneer Doekoe. Alleen meneer Doekoe was nog niet aanwezig in het dorp. Daarom konden we verblijven in een leekrachtenhuisje bij mevrouw Hoepel, de bibliotheekjuf van de school. We sliepen daar op een kamertje met een paar matrassen op de grond. Maargoed, We hadden in ieder geval een slaapplek!
Maandag begon onze eerste dag stage. In principe was het plan om samen met Mireille klas 3 te gaan doen. Maar toen we bij de school aankwamen bleek dat er in klas 2 ook geen leerkracht was. Daarom ging Mireille in haar eentje voor de tweede klas, en ik deed alleen klas 3. Ik werd aardig in het diepe gegooid, want zonder voorbereiding, niet wetende welke materialen er aanwezig zouden zijn stond ik daar voor een klas met tweeëndertig kinderen. Kinderen die nauwelijks Nederlands spraken. Het was een klein lokaal, en het stond vol met oud en versleten meubilair. De tafels hadden veelal losse tafelbladen die regelmatig op de grond vielen, en één meisje moest zelf zitten op een stoel dat enkel nog bestond uit het frame.
Ik begon de dag met een les over te tafel van 7, omdat ik ergens moest beginnen. De rekenles ging op zich nog wel aardig. Waarschijnlijk omdat de getallen en cijfers wel te begrijpen waren voor de kinderen. Want toen ik wilde lezen met de kinderen werd het een chaos. Bijna alle kinderen waren gewoon aan het bladeren door hun boekje, of ze zaten omgedraaid op hun stoel te praten met anderen. Ze streng toespreken hielp ook niet, want ze begrepen me toch niet, of wilden me niet begrijpen.
In de klas was ook een assistente aanwezig. Zij was een moeder uit het dorp die hielp op de school. Deze vrouw sprak zelf alleen geen woord Nederlands en zat de hele dag op een stoel voor in de klas niets te doen. Op een gegeven moment zat ze zelfs te slapen! Evenals een paar kinderen in de klas.
Aan het eind van de schooldag was ik helemaal kapot. Wat een verschrikking! Ik zag het echt niet zitten om nog de hele week op deze manier voor de klas te staan.
’s Middags hebben we van mevrouw Hoepel lekkere rijst met zoute vis gehad als lunch, waarna we onze spullen konden verhuizen naar de andere kant van het dorp naar het huis van meneer Doekoe. Dat was een groot huis dat hij verhuurde aan gasten in Pikin Slee. ’s Middags hebben we heerlijk “gebaad” in de rivier, hopend dat de volgende dag iets beter zou zijn op de school…

Dinsdagochtend werden we opgehaald door Harvey, de zoon van meneer Doekoe, om ons naar de school te leiden door het dorp. Daar hebben we met het schoolhoofd, meneer Awanna, afgesproken dat we nu met z’n tweeën voor de klas konden. Dus vanaf vandaag stond ik samen met Dianne voor de derde klas. Dat scheelde al een hele hoop moeite en energie! Het ging ook al een stuk beter dan maandag. Tijdens een bepaalde les kwam er een lerares binnen die “even kwam kijken”. Er waren twee kinderen die niet aan het luisteren waren. Daar liep ze naartoe en één daarvan heeft ze hard in het gezicht geslagen en de ander hard op de rug. Het was verschrikkelijk om aan te zien, en je kunt er ook niets tegen doen. Gelukkig heb ik het sekreet daarna niet meer in onze klas terug gezien.
Er wordt wel campagne gevoerd om het slaan van kinderen tegen te gaan, en het is zelfs verboden, maar zeker in het dorp wordt er in de opvoeding alleen maar gestraft door te slaan en is dat ook bijna het enige dat nog indruk maakt op de kinderen. En als iedereen ermee wordt opgevoed is het moeilijk om dat gebruik er weer uit te krijgen.
We hebben die dag nog happertjes gemaakt met vouwblaadjes wat de kinderen erg leuk vonden, en we hebben vaak liedjes gezongen. Daarbij waren de kinderen wel echt betrokken.
Met de schrijfles waren we er al achter gekomen dat één meisje totaal niet kan schrijven. Geen letter. Trieste zaak als je dan al in de derde klas (groep 5) zit.
Die middag zijn we weer naar de rivier gegaan om lekker te zwemmen, en daar kwamen al een aantal kinderen met ons mee spelen en zwemmen. Op een gegeven moment gingen ze zelfs onze haren wassen. Waarna ook onze rug, armen en buik. We waren dus weer helemaal fris toen we uit het water kwamen.
In het huis komen ook die kinderen over de vloer, om naar ons te kijken, of om te spelen. Erg leuk!

Woensdagochtend werden we al weer vroeg wakker door alle kraaiende hanen uit het dorp. We liepen naar school waarbij we normaal gesproken langzaam terecht komen in een stroom van schoolkinderen, maar die waren niet te vinden. Bij de school aangekomen was er ook niemand te bekennen. Dus stiekem waren we al een beetje aan het juichen dat we waarschijnlijk vrij zouden zijn. En dat klopte. Eigenlijk zou er ’s middags wandelmars zijn in het dorp, maar die was verplaatst naar de ochtend, dus was er geen school die dag. Wij konden weer lekker naar huis en zouden die middag water uit gaan delen aan de deelnemers van de wandelmars op de plek waar we altijd zwemmen in de rivier. Er kwam steeds een groep langs in traditionele kleding die zongen, dansten en soms een bepaald ritueel uitvoeren. Heel leuk om te zien!
Nadat de mensen voorbij waren gekomen zijn we nog even gaan zwemmen, en die middag zijn we op de muziek in het dorp afgelopen. Daar was een groot feest voor alle groepen van de wandelmars. Op het podium stond een brassband die muziek maakte, en alle mensen uit het dorp waren daar aan het dansen. Op een gegeven moment kwamen er steeds meer kinderen bij ons staan waarmee we lekker hebben gedanst. Toen we thuiskwamen hebben we nog een glaasje borgoe gedronken, spelletjes gespeeld en zijn we lekker gaan slapen na een leuke dag. Donderdag konden we uitslapen, want dan zou dag twee van de wandelmars zijn.
Die dag zijn we naar het museum in het dorp gegaan waar we weer heen werden geleid door een aantal kinderen uit het dorp. In het museum werden we rondgeleid door een Nederlandse vrouw die woont in Suriname. Aan de hand van allerlei voorwerpen hebben we een rondleiding gekregen met allemaal informatie over het leven van de Saramacaanse Marrons die wonen in Pikin Slee.
’s Middags zijn we weer gaan zwemmen in de rivier en hebben we gespeeld met de kinderen die daar waren. Met Mathias heb ik een wedstrijd gehad tegen vier Surinaamse jochies wie elkaar het vaakst in het water kon gooien. Daarna ben ik gaan lezen in mijn National Geographic Magazine waarbij de kinderen allemaal kwamen kijken. Ze waren gefascineerd door de mooie foto’s en plaatjes die erin te zien waren. Het was heel leuk om ze wat dingetjes te kunnen uitleggen ondanks het grote taalverschil. Ik kan me voorstellen dat ze dat zo interessant vinden aangezien veel mensen in het dorp ook nog steeds denken dat de aarde plat is. Dat was mooi te zien toen meneer Awana op zijn telefoon met google sky liet zien welke planeten en sterren er allemaal aan de hemel stonden. Er stonden wel vijftien vrouwen en kinderen om hem heen die geïntrigeerd meekeken.
Vrijdag was onze laatste dag stage! En deze dag ook maar tot half elf omdat de leerkrachten een rapportenvergadering hadden. De ochtend was wel de ergste van de drie. De kinderen waren totaal niet aan het luisteren of opletten, maar gelukkig was de dag snel voorbij.
Toen ik die ochtend opstond had ik last van de wond op m’n voet die pijn deed. Ik had de vorige dag een muggenbult open gekrabd. Op stage deed ik op een gegeven moment mijn schoen en sok uit omdat die zo knelden. Mijn voet was aardig dik geworden. Ik ben toen maar op een stoel gaan zitten en heb mijn voet omhoog gehouden. Op de terugweg van school naar het huis moest ik wel een paar keer gaan zitten om mijn voet even omhoog te houden. Gelukkig kon ik op de terugweg naar de stad in de boot en in de bus mijn voet ook omhoog leggen. In de stad zijn we nog lekkere pizza gaan eten en daarna heb ik thuis aan Feline, Noelle en José, de moeder van Feline, mijn ervaringen van die week verteld. Daarna weer lekker in mijn eigen bed geslapen.

Gister heb ik naar het ziekenhuis gebeld, en mij werd verteld dat de poli om 16:00 open was zodat ik langs kon gaan om naar mijn voet te laten kijken. Daarvoor zijn we eerst naar de film ‘Oz, The Great And Powerful’ geweest. Een leuke film! Daarna hebben we een saoto soep gehaald om mee te nemen en ben ik met Feline samen naar de weekendpoli geweest. Daar is er naar mijn voet gekeken en vertelde de dokter dat ik een flinke ontsteking had waarvoor ik antibiotica kreeg. Aan Feline werd gevraagd of ze even de pillen wilde tellen om te kijken of dat er eenentwintig waren hahaha. Haar lach inhoudend heeft Feline het even gecheckt, en konden we nog even langs de apotheek om een zalfje voor op de wond te halen.
Vannacht heb ik weer met mijn been omhoog geslapen en vanmorgen toen ik wakker werd was mijn voet al een stuk geslonken. Dus ik hoop dat hij nu snel beter wordt, want woensdag is Holi Phagwa, een Hindoestaans feest waar met verfpoeder wordt gegooid, dat ik toch wel heel graag mee wil gaan vieren!

Voor nu heb ik drie weken paasvakantie, dus dat wordt veel leuke dingen gaan doen! Ik schrijf snel weer over de volgende belevenis!

Liefs Sven, x